Kanał Łączański
 Kanał Łączański – śluza Borek Szlachecki (po lewej) oraz wejście do kanału doprowadzającego wodę do Elektrowni Skawina (w tle). | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Długość |
15,7 km |
| Początek | |
| Akwen | |
| Miejsce | |
| współrzędne | |
| Koniec | |
| Akwen | |
| Miejsce | |
| współrzędne | |
| Typ kanału | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Kanał Łączański[1] (także Kanał Łączany-Skawina) – żeglowny kanał wodny długości 15,7 km, poprowadzony równolegle do Wisły, łączący Łączany ze Skawiną. Wybudowany został w latach 1955–1958. Zaprojektowano go, by doprowadzał wodę do elektrowni w Skawinie oraz służył do przemieszczania wzdłuż niego obiektów pływających, o nośności do 600 ton. Kanał Łączany-Skawina obecnie nie utrzymuje już dawnych parametrów, gdyż zwężony jest rozplenionymi wodorostami. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 2002 r. ws. klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych[2], Kanał Łączański przypisaną ma klasę żeglugową II.
Kanał Łączany-Skawina był elementem tzw. Drogi Wodnej Górnej Wisły. Na kanale znajduje się śluza w Borku Szlacheckim. Jej długość to 85 m, szerokość 12 m, spiętrzenie 12 m (najwyższe w Polsce). Czas śluzowania w górę i dół zajmuje 45 min[3]. Kanał należy do Zespołu Obiektów Hydrotechnicznych Łączany-Skawina. Aktywnie funkcjonuje na jego wodach klub kajakowy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 147, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Dz.U. z 2002 r. nr 77, poz. 695.
- ↑ Opis obiektów Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Krakowie.